Philip Van Caille D.O.,
Dr Michał Chwastowski D.O.
Posturologię definiuje się jako naukowe badanie statycznego i dynamicznego ustawienia ciała, które stabilizując się w przestrzeni, przeciwstawia się grawitacji i innym siłom. Diagnostyka posturologiczna to metoda analizy orientacji ciała w stosunku do środowiska.
Jako terapeuta często widujesz sportowców, których postawa zmienia się na skutek kontuzji. Uszkodzony rejon ruchowy ciała poddawany jest procesom naprawczym, które mają kompensować i adaptować ciało do powstałych zaburzeń ruchowych.
Płynna kombinacja orientacji i stabilizacji tworzy zdrową postawę ze stabilną równowagą. Zdrowa postawa przywraca zdolność organizmu do swobodnego i wydajnego poruszania się.
Postawa stanowi strukturalną ramę dla ciała. Prawidłowa kontrola postawy jest związana ze zdrowiem i optymalną funkcją człowieka. Dysfunkcjonalna postawa wiąże się ze słabością, złymi warunkami fizycznymi, zmniejszoną pewnością siebie i zaburzeniami funkcji neurologicznych.
Immunosupresja u sportowców ma niewątpliwie pochodzenie wieloczynnikowe. Długotrwały wysiłek wiąże się z licznymi zmianami hormonalnymi i biochemicznymi, z których wiele może mieć potencjalnie szkodliwy wpływ na funkcje odpornościowe. Ponadto niewłaściwe odżywianie może zwiększyć negatywny wpływ dużego stresu i niewydolność immunologiczną. Jak możemy wesprzeć układ odpornościowy?
Głębokie zrozumienie fizjologii sportu stanowi podstawę w pracy z zarówno zawodowymi sportowcami, jak i z pasjonatami aktywności fizycznej. Świadomość funkcjonowania organizmu umożliwia zaplanowanie i wdrożenie racjonalnej strategii osteopatycznej.
Wśród tematów, znajdą się zagadnienia dot. metod, czasu i znaczenia leczenia osób aktywnych fizycznie. Omówimy m. in. mechanizm skurczu mięśni czy fazy gojenia tkanek, wydajność i granice sprawności fizycznej, termoregulację itp. Poruszymy tematykę metabolizmu energetycznego czyli główną ścieżkę wykorzystywaną przez ciało sportowca zasilaną przez krążenie i oddychanie. Porozmawiamy też o naturalnych granicach organizmu oraz próbach ich przekroczenia (suplementacja i doping).
Philip Van Caille D.O.
Sportowcy starają się dać z siebie jak najwięcej, wypaść jak najlepiej, pobiec szybciej, skoczyć dalej itd. Dlaczego więc mentalny kryzys przychodzi w najważniejszym momencie - w dniu zawodów, w momencie startu, wtedy, kiedy skupienie powinno być największe? Jak powinno wyglądać optymalne przygotowanie psychiczne do zawodów? Porozmawiamy o elastyczności psycho-wegetatywnej, która jest niezbędna do tego, by cieszyć się sportem i uprawiać go z sukcesami.
Posturologię definiuje się jako naukowe badanie statycznego i dynamicznego ustawienia ciała, które stabilizując się w przestrzeni, przeciwstawia się grawitacji i innym siłom. Diagnostyka posturologiczna to metoda analizy orientacji ciała w stosunku do środowiska.
Jako terapeuta często widujesz sportowców, których postawa zmienia się na skutek kontuzji. Uszkodzony rejon ruchowy ciała poddawany jest procesom naprawczym, które mają kompensować i adaptować ciało do powstałych zaburzeń ruchowych.
Płynna kombinacja orientacji i stabilizacji tworzy zdrową postawę ze stabilną równowagą. Zdrowa postawa przywraca zdolność organizmu do swobodnego i wydajnego poruszania się.
Postawa stanowi strukturalną ramę dla ciała. Prawidłowa kontrola postawy jest związana ze zdrowiem i optymalną funkcją człowieka. Dysfunkcjonalna postawa wiąże się ze słabością, złymi warunkami fizycznymi, zmniejszoną pewnością siebie i zaburzeniami funkcji neurologicznych.
Reakcja narządów wewnętrznych na narastający stres ma ogromne znaczenie dla zdrowia. Osteopata sportowy powinien umieć stworzyć warunki umożliwiające optymalne procesy regeneracyjne. Powinien również potrafić działać w obliczu problemów trzewnych (płuca i przepona, serce, nerki, narządy miednicy), które pojawiają się w przypadku znacznego obciążenia organizmu.
Christoph Neidhart D.O.
Osteopatię strukturalną charakteryzuje mechaniczne podejście do ludzkiego ciała. Spojrzenie z perspektywy mechaniki wyjaśnia funkcjonowanie organizmu jako ciągłe dostosowywanie kształtu stawów, narządów czy tkanek do bieżących potrzeb oraz zapewnienie optymalnej wymiany składników odżywczych (synergia biomechaniki i biochemii). Właściwość ta wynika z architektury tkanki łącznej. Jeśli zmiany są odwracalne, osteopata może przywrócić mechaniczną i troficzną jakość zmienionej tkanki poprzez odpowiednią technikę manipulacyjną.
Manipulacja strukturalna, mająca na celu odwrócenie uszkodzenia tkanki za pomocą bezpośredniej techniki, skuteczna jest wtedy, gdy spełnia formalne kryteria precyzji i bezpieczeństwa.
Yann Chaumont D.O.
Zgodnie z powiedzeniem „Lepiej zapobiegać niż leczyć”, posturodynamiczna ocena w zwolnionym tempie pomaga osteopacie w identyfikacji biomechanicznych wzorców błędów, które mogą prowadzić do nawracających zaburzeń lub urazów u sportowców. Po rozpoznaniu tych nieprawidłowości osteopata sportowy może zasugerować plan leczenia - strategię, która koryguje błędy i zapobiega powstawaniu kontuzji.
Suche igłowanie to oparta na dowodach neurofizjologicznych technika leczenia, która wymaga skutecznej oceny układu nerwowo-mięśniowego. Celem jest zastosowanie suchego igłowania w połączeniu z procedurami osteopatycznymi. Badania potwierdzają, że suche igłowanie poprawia kontrolę bólu, zmniejsza napięcie mięśni, normalizuje biochemiczną i elektryczną dysfunkcję końcowych płyt motorycznych oraz ułatwia przyspieszony powrót do aktywnej rehabilitacji.
Osoby aktywne fizycznie są bardzo narażone na kontuzje. Z perspektywy osteopaty, oprócz szerokiego wachlarza działań zapobiegawczych, ogromnie ważna jest właściwa diagnostyka i umiejętność tworzenia strategii terapeutycznej. Są to elementy zwiększające szanse na wyleczenie kontuzji i powrót do aktywnego, profesjonalnego sportu.
Philip Van Caille D.O.
Co dokładnie oznacza “stabilizacja centralna”, czyli “core stability? „Core” to całe ciało bez rąk i nóg. Dobra równowaga ciała charakteryzuje się możliwością swobodnego poruszania rękami i nogami bez kompensacyjnych ruchów kręgosłupa lub miednicy.
Dobra stabilizacja centralna pozwala rozwinąć siłę od podstawy i przeniesienie jej na ciało bez utraty energii i możliwości. Stabilizacja centralna jest zatem zdolnością do utrzymania równowagi ciała z jego centrum. Jakie są przyczyny zaburzeń stabilizacji centralnej? Jak leczyć zaburzenia i optymalizować stabilizację centralną?
Co warunkuje jakość, dynamikę i przepływ matrix (ECM, macierz pozakomórkowa). Jak możemy oczyścić ECM? Wyjaśnimy koncepcję systemowej detoksyfikacji i leczenia układu limfatycznego. Tak jak w przyrodzie, w ludzkim organiźmie potrzebny jest naturalny przepływ. Pomyśl o wodzie, której jakość i czystość jest zdecydowanie lepsza w rzece z naturalnym nurtem niż w zamkniętym zbiorniku pozbawionym przepływu.
Eksperci, naukowcy zajmujący się sportem, terapeuci i trenerzy są zgodni: u sportowców liczy się dobre przygotowanie. Charakteryzuje ono ludzi sukcesu w niemal każdej dziedzinie życia. Dobre przygotowanie sportowca wymaga ustalenia celu (musisz wiedzieć, dokąd zmierzasz), realnej oceny warunków oraz rozsądnego planowania. Kolejnym krokiem jest już tylko wykonanie planu.
Omówimy szczegółowo 3 klucze do sportowego sukcesu, na których oprzemy strategie terapeutyczne:
Wbrew pozorom nie będziemy się uczyć, jak trenować sportowców. Od tego są trenerzy. My natomiast omówimy dynamiczne, aktywne środki terapeutyczne, które poprawiają równowagę fizyczną, normalizują zaburzenia czynnościowe, poprawiają zdolności adaptacyjne organizmu, umiejętności kompensacji itp.
Philip Van Caille D.O.,
Henry Haase D.O.,
Dr Michał Chwastowski D.O.,
Christoph Neidhart D.O.,
Yann Chaumont D.O.,
Yves Theuninck D.O.
Umiejętnośc pracy powięziowej jest niezmiernie ważna w przypadku pracy ze sportowcami. Badania wykazują, że powięź ma znacznie więcej receptorów sensomotorycznych (odpowiedzialnych za np. propriocepcję, nocycepcję czy interocepcję) niż np. tkanka mięśniowa.
Doktor Stephen Typaldos opracował swój model dysfunkcji powięzi FDM podczas pracy w szpitalnej izbie przyjęć oraz we własnych gabinetach w Kalifornii, Teksasie i Maine. Pionierska praca Typaldosa w dziedzinie zniekształceń powięziowych jest dobrze udokumentowana i wciąż powiększa grono zwolenników, pracujących na co dzień według zasad FDM.